Przyczyny adopcji podlotów miejskiej populacji kosa Turdus merula

Wysocki Dariusz, Cholew Marta, Jankowiak Łukasz
Katedra Katedra Zoologii Kręgowców i Antropologii,
Wydział Biologii
Uniwersytet Szczeciński

Adopcje są zjawiskiem dobrze znanym wśród ptaków, jednakże większość badań dotyczących adopcji dotyczy okresu w którym pisklęta przebywają w gnieździe, podczas gdy adopcje podlotów (piskląt po opuszczeniu gniazda) są zjawiskiem bardzo słabo poznanym, zwłaszcza wśród ptaków wróblowych. W czasie 17 lat obserwacji zachowania miejskiej populacji kosa zebraliśmy dane dotyczące losu 238 lęgów. W 171 przypadkach podloty były karmione tylko przez rodziców, w 24 przypadkach znamy rodziców biologicznych, natomiast w 43 przypadkach przynajmniej jeden podlot był karmiony przez przybranego rodzica. Wyniki wskazują, że adopcje podlotów są zgodne z przewidywaniami dwóch hipotez. Hipoteza pomyłki zakłada, że przybrani rodzice przypadkowo karmią obce podloty myląc je z własny potomstwem. Stwierdziliśmy, że jednym z czynników wpływających na częstotliwość adopcji jest podobieństwo wieku podlotów w sąsiadujących terytoriach, drugim czynnikiem jest bliskość gniazd par rodziców biologicznych i przybranych gdy adopcja dotyczyła podlotów w podobnym wieku., co jest zgodne z przewidywaniami hipotezy pomyłki. Drugą z hipotez którą również potwierdzają przeprowadzone obserwacje jest hipoteza konfliktu międzypokoleniowego. Zgodnie z tą hipotezą przypadki adopcji zdarzają się w później (często gdy podlot już jest samodzielny), a różnica wieku między potomstwem rodziców biologicznych i przybranych jest znacznie większa niż w przypadku adopcji przez pomyłkę. Również duża różnica wieku między potomstwem rodziców biologicznych i adopcyjnych oraz większy dystans między gniazdami rodziców biologicznych i adopcyjnych potwierdza hipotezę konfliktu międzypokoleniowego. Nie znaleziono potwierdzenia dla Hipotezy porwania. W przypadku Hipotezy Przymusu Hormonalnego, ze względu na brak analiz poziomu hormonów poszczególnych ptaków, ni udało się jej zweryfikować, choć częste obserwacje adopcji po stracie własnych dzieci wskazują na istnienie takiego mechanizmu.